زمان بوقت چهارده

۱. روز مادر و زن مبارک.

۲. به یکی گفتم روزت مبارک، گفت ممنون پس کادوم چی؟ 
گفتم مگه تو مرد نیستی؟ گفت «بیشعور، جنسیتی ش نکن»

۳. سالهاست که گفتم «رای ندادن، بهتر از به لیست رای دادن است» بقول دخانچی و ترکیبی از خودم، امسال یا نباید رای داد یا به کسانی رای داد که برنامه شفاف و صحبت های واضحی درمورد خودشون و تعهداتشون و تایمینگ اعلام های عمومیشون و همینطور تعهد بهم_ریختن_مجلس رو بدن. اتفاقات جالب از همینجاها شروع میشه. لحظه ای که جای مافیاهای چپ و راست و لیست دار و همیشه برنده ، با ، جوانترهای عدالتخواه واقعی (واقعی بودنش مهمه) و با برنامه و با حرف و جنس مردم و دغدغه دار و البته همیشه بازنده، عوض میشه! عوض بشه.

۴. از مافیای نخ بافتنی و کاموا و اتحادیه شالگردن فروشان تهدید کردن که چرا فیلم تعارض رو چسبوندی به ما؟! اولاً ازتون تعریف کردم. دوماً توی عمرم با مافیای کاموا و نخ درگیر نشده بودم ، بیاین ببینم زورتون چقدههههه (آخرش حالت لاتی: نففس‌کش)

۵. توی باشگاه بدنسازی، سنگین زدن زیاد مهم نیست. مهم، آروم زدن و درست زدن ِ حرکاته! آروم و درست.

۶. توی استخر دوربین نبرین، ما بردیم، کار دستمون داد :-)))

۷. خودمم هنوز تصمیمی برای رای دادن یا ندادن ندارم.

۸. بدترین جشنواره فجر و بدترین اختتامیه و خنده دارترین داوری عمرتون رو دیدین؟!

۹. گروه کوهنوردی سبک و آسان و یکروزه مون، دائما برقراره، و البته ربطی به بلاگ و بلاگر ها نداره. آدمهای مختلف جالبی از اقشار مختلف جامعه توش هستن. چون چند بار بهم گفتن، منم اعلام کردم. شمام اعلام کنید. هر کی خواست، پیام خصوصی بده، وصلش کنم به مدیر گروه. من کاره ای نیستم جز یک "ته قدم ِ خوابالو" 

۱۰. آدمایی که فیلم خروج یا بوقت شام رو بخاطر حاتمی کیا ندیدن یا اعلام انزجار میکنن، و همزمان یه فیلم اسکار گرفته و کن گرفته رو از ۱۹۰ زاویه بررسی میکنن. زوایایی که کارگردان همون فیلم هم به وجد و شگفتی میاره. اینا یه مشت بی. و فاشیستن. یا رایسیسم . (البته منظورم به کسانی نیست که صرفا درباب انگل مینویسن. منم از فیلم انگل، بسیار راضی ام)

۱۱. میدونستین به المان و عدد غلظت خون در آزمایش خون و چکاپ، نباید زیاد توجه کنید؟!

۱۲. دوستان گفتن سمت عبدل آباد بسمت پل پاسگاه ، اونجا بین پرده فروشی ها ، کامواهای خوب و خوش قیمتی پیدا میشه

۱۳. امام حسن عسگری (ع)

۱۴. فکر کردین امام زمانه؟ نخیر. هنوز کلی تِر کاری مونده که انجام بشه. ما هنوز نون خشک داریم بخوریم. هنوز آدمهایی هستن‌که کمپین های چسشعر ِ همیشه بی نتیجه راه بندازن و خوش باشن. هنوز به کودک کار گیر میدن که نباید کار بکنی، ولی نه مدرسه ای براش میسازن، نه تفریحی، نه درامدی برای والدینش. هنوز کم دروغ میگیم، هنوز فرق قیمت ماشین توی کارخونه و بازار، ۲۰٪ شده ، هنوز کمه! کو تا آخرامون؟! بعضیا هنوز حساباشون خالیه ولی ما فکر میکنیم دغدغه شون اصلاح و اصول و ایران و پایداریه! 
نچ. مورد چهاردهم درمورد یه مسابقه ست. بلاگی یا غیر بلاگی. راش میندازیم ;-)